Terlo verliest haar beste spelers (1964 en 1966)

Terlo degradeert (1968) en promoveert (1973)

Terlo krijgt reclameborden (1977) 

Zoals in de vorige bijdrage reeds vermeld, werd Terlo 1 in het seizoen 1963/64 voor de 3^de keer in haar bestaan kampioen en promoveerde naar de 4^de  klas van de KNVB. Voor het seizoen 1964/65 legde Terlo Wim Stoker, afkomstig van VV Eindhoven, vast als trainer/speler. 

In juni 1964 verliest Terlo haar beste speler Harrie Kuijken, de 21 jarige linksbinnen van Terlo. Harrie werd semiprof bij het Belgische Beringen, spelend in de hoogste afdeling van het Belgische voetbal. Het hele seizoen werd hij op het natte voetbalveld aan de Terlostraat al gevolgd door Beringen via een scout woonachtig in Lommel. De bestuursleden Jan Houbraken (Dijkman) en Toon Antonis (Antonio-Bar) voerden de zgn. contractbesprekingen namens Terlo. Harrie kreeg 10.000 gulden handgeld en een auto. Terlo kreeg 3000 gulden, uitgekeerd in 2x 1500 gulden. 

Ondanks het verlies van haar beste speler eindigde Terlo 1 in het seizoen 1964/65 o.l.v. Wim Stoker 2^de  na een zeer sterk seizoen, het superieure Rood-Wit Veldhoven werd kampioen. Ons 2^de elftal werd dit seizoen kampioen, in een spannende strijd met EFC wist Terlo te zegevieren. 

In de zomer van 1966 verloor Terlo wederom zijn topspeler tevens topscorer, ditmaal Jan Kuijken, de broer van Harrie. Jan vertrok als semiprof naar Heracles o.l.v. trainer Bijl, ook zou broer Harrie hier gaan spelen. 

Voorzitter Frits Jansen maakte in de algemene ledenvergadering van 1966 bekend dat de financiële positie van Terlo met de beide transfers aanzienlijk was verbeterd. De transfer van Jan leverde Terlo ook 3000 gulden op. In die tijd waren de inkomsten vrijwel beperkt tot de contributies van de leden, de entreegelden, de verjaardagsacties en enkele loterijen. 

Aan het einde van het seizoen 1966/67 opnieuw een kampioen voor Terlo.

Terlo 2 promoveerde naar de 2^de klasse van de afdeling Noord-Brabant, de indeling waar Terlo 1 bij de oprichting was begonnen (zie foto blz. 38 jubileumboek). We zien op de foto een zelfverzekerd, sterk team met o.a. de gebroeders Kuijken, Smolders en Van Poppel en niet te vergeten ons zeer actieve lid van die tijd Harrie Senders. 

Na de opeenvolgende successen van Terlo 1 en 2, volgde er in het seizoen 1967/68 een terugslag. Zowel Terlo 1 als 2 degradeerden resp. naar de 1^ste en 3^de klasse van de afdeling Noord-Brabant. Trainer/speler was toen Wim van Iersel (ex-speler van RBC). Als belangrijkste oorzaak van de degradatie werd indertijd onvoldoende training genoemd, echter in de hogere klasse was de tegenstand ook niet mals geweest. 

In het seizoen 1968/69 werd Ad Frie de trainer/speler van Terlo. De ervaring met trainer/spelers van voor de periode Van Iersel was van dienaard dat Terlo toch weer koos voor een sterke trainer/speler. Ad Frie speelde bij DVS en stond bij Terlo bovenaan op het verlanglijstje. Ad stond erop dat hij de volledige bevoegdheid kreeg om het eerste elftal op te stellen. Het bestuur was akkoord en voor het eerst in de geschiedenis van Terlo gaf het bestuur alleen voor het 1^ste elftal deze bevoegdheid uit handen. In de beginjaren was deze bevoegdheid in handen van de zgn. keuzecommissie en de technische commissie. 

Voorzitter Frits Jansen werd in augustus 1969 opgevolgd door Joep Kuijken.

Joep, zou ruim 30 jaar voorzitter blijven tot aan zijn overlijden in oktober 2000. Hij was niet alleen voorzitter, maar ook terreinknecht, ballenvanger tijdens wedstrijden, kortom hij was overal inzetbaar. 

De competitie 1969/70 was weer erg succesvol. Terlo 1 eindigde op de 2^de plaats achter DBS, Terlo 2 werd alweer kampioen, Terlo 3 en 4 eindigde eveneens bovenin, maar streden tot het laatst voor het kampioenschap. 

In de competitie 1970/71 werden voor aanvang van de wedstrijd Terlo 1-Knegselse Boys, Harrie Kolen en Frans Smolders, spelers van Terlo 1, gehuldigd voor het spelen van hun 400^ste wedstrijd voor Terlo 1. (zie foto blz. 39 jubileumboek).

In de jaarvergadering van vrijdag 25 juni 1971 werd besloten om de elftalleiders van de lagere elftallen voortaan de verantwoording te geven voor de opstellingen en voor het aan- en afmelden van hun spelers. 

In het seizoen 1972/73 werd Terlo 1 o.l.v. Wim Stoker weer kampioen en keerde terug in de 4^de klasse van de KNVB. Het kampioenselftal werd vanuit Hooge Mierde (HMVV) op het Loo feestelijk opgewacht door de harmonie “Echo der Kempen”. Op het Loo was het de hele week feest en met de platte wagen werden vrijwel alle cafés bezocht (zie foto blz.40 jubileumboek). 

Op 13 januari overleed tijdens de wedstrijd Tivoli-Terlo een van de medeoprichters van Terlo, Harrie Kuijken. Hij stelde in de beginjaren van Terlo zijn café als clublokaal en zijn wei als trainingsveld ter beschikking. 

Het seizoen 1974/75 stond geheel in het teken van de jeugd van Terlo, maar liefst 4 jeugdelftallen werden kampioen (A, B, C en D). Een uniek gebeuren in de geschiedenis van Terlo (zie foto blz.41 jubileumboek).  

Het was in november 1975, dat de 4^de klasser Terlo in de bekerwedstrijd thuis tegen 1^ste klasser UNA een klinkende 2-0 overwinning behaalde en daarmee de voorpagina van het sportgedeelte van het ED behaalde met de kop: Terlo wipt UNA. 

De jaarvergadering van juni 1977 in de Antonio Bar werd zeer druk bezocht. Voorzitter Joep Kuijken gaf een uitvoerig verslag betreffende de plannen m.b.t het nieuwe sportpark (het huidige sportcomplex). De provincie was akkoord voor het aankopen van de benodigde grond. Bureau “Oranjewoud” uit Weert kreeg de opdracht om een plan verder uit te werken. Ook werd besloten om de contributie te verhogen mede door de te verwachten hogere uitgaven vanwege het nieuwe sportpark en de viering van het 25-jarig bestaan in 1981. 

Voor het seizoen 1977/78 ging Terlo over tot het plaatsen van reclame borden. Dit betekende in eerste instantie een flinke financiële aderlating van 2400 gulden (30 borden van 80 gulden).Maar uiteindelijk zou dit bedrag via de sponsors in de daarop volgende jaren weer worden terug verdiend.

Penningmeester Theo Valkenaars moest bij zijn afscheid dan ook mededelen, dat we bijna 4000 gulden waren ingeteerd t.o.v. het vorige boekjaar. Leo Verhoeven volgde hem op als penningmeester.